“Verwijt jij mij dan verwijt ik jou!”

Verwijten, het is iets wat bij elke ruzie of meningsverschil wel voorbij komt. In deze blog gaan we onderzoeken waarom we verwijten, werkt het en waarom doen we het? Wat maakt dat de ene veel sneller in verwijten vervalt dan de ander? Wat kun je als tegenpartij doen als je verwijten worden gemaakt?

Een verwijt kent volgens het woordenboek meerdere definities: afkeuring uitspreken, iemand berispen, beschuldiging, betichting, reprimande en schuld staan er onder andere. Allemaal woorden met een negatieve inslag. Blijkbaar is een verwijt iets negatiefs, iets wat we zelf ook  herkennen.

Waarom verwijten we?

Blijkbaar nemen we iemand iets kwalijk hij/zij heeft iets gedaan of juist niet. Er zijn onderliggende gevoelens die meespelen: zogenaamde kernwaarden. We vinden iets belangrijk en begrijpen niet waarom een ander dat niet met ons deelt of begrijpt We zijn teleurgesteld, hadden andere verwachtingen. Wat een referentiekader, of meetlat, voor ons is zijn onze eigen normen waarden, we kijken vanuit een bepaalde bril naar de buitenwereld, wat is wel ‘acceptabel’ of wat vinden we vanzelfsprekend en wat niet. We leggen gedrag van andere langs deze meetlat van onze normen en waarden, is het volgens ons oké of niet? Dit is natuurlijk voor iedereen anders, bepaalde normen en waarden zijn cultureel bepaald en een hoop heb je door de omgeving waarin je en welke tijd je bent opgegroeid.

Met een verwijt hopen we stiekem dat de ander inziet dat hij/zij inderdaad ons niet goed behandeld heeft. Het liefst gevolgd met een welgemeend excuses. Helaas voor ons loopt het meestal niet zo, de ander voelt zich (terecht!) aangevallen, gevolg: deze schiet in de verdediging of zet de tegenaanval in met ook weer de nodige verwijten. De verwijten gaan over en weer.

Helpt het?

Zoals hierboven al beschreven maakt het maken van verwijten niet dat de ander het boetekleed gaat aantrekken. Meestal leidt het maken verwijten naar meer verwijten en een verharding van de situatie. We willen aandacht voor ons standpunt/situatie maar we vragen dat op zo’n manier dat die aandacht maar zelden gegeven wordt. Feitelijk is een verwijt een ‘milde’ beschuldiging en daar wordt communicatie nooit beter van.

Verzoek

Eigenlijk is een verwijt een verzoek. Onder de teleurstelling zit een verzoek om aan een behoefte te voldoen die we hebben. Bijvoorbeeld: Je hebt een maand met je been omhoog gezeten in het gips. Je beste vriend(in) is je niet één keer komen opzoeken. Je behoefte hierin is: Ik wil graag contact, zeker als ik niet goed in mijn vel zit. Je verzoek zou zijn: Wil je bij me op bezoek komen? Als die vriend(in) dat dan niet doet, om welke reden dan ook en we liggen de situatie langs onze meetlat ‘het is toch normaal dat je wat van je laat horen als ik een gebroken been heb?’ dan ligt een verwijt op de loer “Je hebt me niet opgezocht, dat valt me tegen van je”

Beter is het om het inderdaad een verzoek te doen. Kijk waar je behoeften liggen en vraag jezelf af wat je nodig hebt van je omgeving om in deze behoefte jou tegemoet te kunnen komen. Door middel van een verzoek doen houd je een gesprek open, de ander kan je verzoek honoreren of weigeren dat is aan hen. Ook als een ander jou een verwijt maakt kan het helpend zijn om door te vragen: Wat had je graag gewild? Waar heb je behoefte aan? Dat werkt veel effectiever dan zelf ook met geslepen messen het gesprek in te gaan.

Deze blog is geschreven door Elma ter Burg. Wil je meer informatie of heb je behoefte aan contact met een mediator naar aanleiding van het lezen van deze blog, vul dan het contactformulier in. Dan nemen wij zo spoedig mogelijk contact met je op.