Partneralimentatie Versus Parttime Werken: “Dan Ga Je Toch Fulltime Werken?!” En Wat Vindt De Rechter?

Wanneer een relatie of huwelijk eindigt, blijven er vaak ingewikkelde vraagstukken over. Een van de meest besproken onderwerpen is partneralimentatie. Veel mensen vragen zich af: Waarom zou ik mijn ex-partner financieel blijven ondersteunen? Kan hij of zij niet gewoon fulltime gaan werken? Het lijkt een eenvoudige oplossing, maar in de praktijk spelen er veel meer factoren mee. In deze blog duiken we in de dynamiek tussen partneralimentatie en parttime werken en onderzoeken we wat de rechter hierin bepaalt.

Wat is partneralimentatie?

Partneralimentatie is een financiële bijdrage die de ene ex-partner aan de andere betaalt na een scheiding. Het doel? De alimentatiegerechtigde in staat stellen om financieel rond te komen, zeker als deze persoon niet in staat is om op korte termijn volledig in zijn of haar eigen levensonderhoud te voorzien. De hoogte van partneralimentatie wordt bepaald door twee factoren: de behoefte van de ontvanger en de draagkracht van de betaler.

De vraag of iemand parttime of fulltime werkt, is dus direct van invloed op de behoefte aan partneralimentatie. Als de alimentatiegerechtigde meer inkomsten zou kunnen genereren door meer te werken, kan dit de behoefte verlagen. Maar is dat altijd redelijk en haalbaar?

Parttime werken: keuze of noodzaak?

Veel mensen werken parttime, en dat is niet altijd een vrije keuze. Bij scheidingen waarbij kinderen betrokken zijn, werkt vaak één van de partners (meestal de vrouw) minder om voor de kinderen te zorgen. Het kan ook een rol spelen dat iemand al jarenlang parttime werkt en zich nooit volledig heeft kunnen ontwikkelen op de arbeidsmarkt, bijvoorbeeld door een traditionele rolverdeling binnen het huwelijk.

Na een scheiding verandert die dynamiek. De samenleving verwacht tegenwoordig vaker dat beide ex-partners hun eigen broek ophouden. De gedachte dat iemand “gewoon” fulltime moet gaan werken, komt daarom vaak ter sprake. Maar de rechter kijkt verder dan alleen deze logica. Er wordt onder meer gekeken naar:

1. Arbeidsmarktpositie: Heeft de alimentatiegerechtigde de mogelijkheden om meer te werken? Als iemand lang uit het arbeidsproces is geweest, is het misschien niet realistisch om direct een fulltime baan te verwachten.
2. Zorg voor kinderen: Als er minderjarige kinderen zijn, weegt de rechter mee hoeveel zorg deze ex-partner op zich neemt. De combinatie van zorg en een fulltime baan is niet altijd haalbaar.
3. Opleiding en ervaring: Heeft de alimentatiegerechtigde voldoende vaardigheden en ervaring om een fulltime baan te vinden? Of zou omscholing nodig zijn?

De rol van de rechter

Bij alimentatiezaken speelt de rechter een centrale rol. Er wordt geen zwart-wit oordeel geveld, maar gekeken naar de specifieke omstandigheden van beide partijen. Stel je voor: een vrouw heeft jarenlang parttime gewerkt om voor de kinderen te zorgen, terwijl de man de kostwinner was. Na de scheiding stelt de man: “Ze kan toch fulltime gaan werken?”

De rechter zal in dit geval de volgende punten meenemen:

• Redelijkheid: Is het redelijk om te verwachten dat iemand ineens fulltime gaat werken na jarenlang parttime te hebben gewerkt? Wat zijn de concrete mogelijkheden op de arbeidsmarkt?
• Overgangsperiode: Vaak wordt partneralimentatie als een soort overgangsregeling gezien. Het geeft de alimentatiegerechtigde tijd om een eigen inkomen op te bouwen. De rechter kan bijvoorbeeld bepalen dat er na verloop van tijd minder alimentatie wordt betaald, omdat verwacht wordt dat iemand meer gaat verdienen.
• Zorgverdeling: Hoeveel tijd besteedt de alimentatiegerechtigde aan de zorg voor kinderen? Als deze zorg ongelijk verdeeld blijft, kan dit betekenen dat fulltime werken gewoonweg niet haalbaar is.

“Eigen schuld, dikke bult?”

Soms komt tijdens scheidingsprocedures de gedachte op dat het niet eerlijk voelt om partneralimentatie te betalen. “Hij of zij heeft toch zelf gekozen voor parttime werken? Dan moet je de gevolgen daarvan toch zelf dragen?” Maar dit argument snijdt juridisch gezien lang niet altijd hout.

De rechter kijkt namelijk ook naar wat beide partners tijdens de relatie hebben afgesproken of impliciet hebben geaccepteerd. Was het bijvoorbeeld de gezamenlijke keuze dat één van de partners minder ging werken om voor de kinderen te zorgen? Dan heeft de andere partner daar indirect ook van geprofiteerd. Het is niet redelijk om die verantwoordelijkheid na een scheiding volledig af te schuiven op degene die minder inkomen heeft.

Veranderingen in wetgeving en maatschappelijke verwachtingen

Het recht rondom partneralimentatie is de afgelopen jaren veranderd. Sinds 2020 is de maximale duur van partneralimentatie aanzienlijk verkort, waardoor de financiële afhankelijkheid na een scheiding minder langdurig wordt. Deze wijziging sluit aan bij de maatschappelijke trend dat mensen sneller financieel zelfstandig moeten worden na een scheiding. Toch blijft het een ingewikkelde balans tussen wat redelijk is en wat haalbaar is.

Daarnaast speelt het thema gelijke behandeling een rol. Veel mensen zien het als ouderwets dat partneralimentatie voornamelijk door mannen wordt betaald. Ook vrouwen die financieel sterker staan, worden vaker aangesproken op hun verantwoordelijkheid om alimentatie te betalen aan een ex-man.

Wat kun je doen als parttime werken ter discussie staat?

Als het gesprek over partneralimentatie en parttime werken vastloopt, is het verstandig om hulp in te schakelen. Dit kan bijvoorbeeld in de vorm van mediation of juridische ondersteuning. Bij mediation wordt gekeken naar de belangen van beide partijen en naar de mogelijkheden om samen tot een oplossing te komen. Dit kan voorkomen dat een rechter een beslissing moet nemen waar beide partijen eigenlijk niet volledig tevreden mee zijn.

Daarnaast is het belangrijk om eerlijk naar de feiten te kijken:

• Wat is financieel gezien realistisch en haalbaar?
• Zijn er mogelijkheden om het inkomen te verhogen zonder de zorg voor kinderen of andere verantwoordelijkheden in gevaar te brengen?
• Hoe kan er een eerlijke balans worden gevonden, zodat beide partijen na de scheiding een nieuw leven kunnen opbouwen?

Conclusie: wat vindt de rechter?

De uitspraak “Dan ga je toch fulltime werken?!” lijkt misschien logisch, maar in de praktijk is het nooit zo simpel. De rechter weegt zorgvuldig af wat redelijk en haalbaar is voor beide partijen. Partneralimentatie is geen “luxe”, maar bedoeld als tijdelijke ondersteuning. Toch wordt van de alimentatiegerechtigde wel verwacht dat hij of zij zich inspant om financieel onafhankelijk te worden.

Het is dus geen kwestie van zwart-wit denken, maar van maatwerk. Een goede begeleiding bij dit soort vraagstukken kan helpen om frustraties en misverstanden te voorkomen. Bij Hello Mediator staan we voor je klaar om samen te zoeken naar een oplossing die recht doet aan jullie situatie.

Heb je vragen over partneralimentatie of andere kwesties rondom scheiding? Neem gerust contact op. Samen werken we aan een toekomst waarin jullie beiden weer verder kunnen.