Huilen Op Het Werk: ‘Ik Ga Niet Huilen Waar Mijn Baas Bij Is Hoor’

Op huilen op het werk, zichtbaar voor collega’s en leidinggevenden, rust vaak een taboe. De angst bestaat dat de omgeving je dan als ‘zwak’ bestempelt, iemand die het niet meer trekt. Je emotie publiekelijk uitleggen aan je collega’s is vaak razend ingewikkeld en het maakt je kwetsbaar op een manier zoals je misschien helemaal niet zou willen. Maar wat als je emoties zo hoog oplopen, dat je voelt dat je het niet meer kan inhouden? En wat als er zoveel spanning tussen jou en een leidinggevende is, dat jullie in een mediationtraject zijn beland? Hoe ga je dan om met al die emoties? Anouk Pakvis aan het woord. Anouk is mediator, jurist en conflictcoach.

Ik hoor het vaak tijdens de intakegesprekken die ik voer met mijn cliënten; werknemers die niet willen huilen waar hun leidinggevende bij is. Als ik doorvraag waarom mijn cliënt dat niet wil, wordt er steevast aangegeven dat hij of zij niet wil dat de leidinggevende weet hoeveel last ze hebben van de situatie. Maar waarom willen ze dat niet? Het kan juist een opening bieden als de leidinggevende ziet hoeveel druk een bepaalde situatie op iemands schouders kan leggen. Op huilen rust helaas nog wel eens een taboe, zeker als het om werkgerelateerde situaties gaat. Als een van de twee partijen emotie toont, kan dat bij de ander als een zwakte overkomen.

Opluchting

Maar wat als juist het tegenovergestelde waar blijkt te zijn? Wat als het tonen van emoties juist brengt dat de ander kan inzien wat een dergelijke conflictsituatie met jou doet? Dat je er wakker van ligt, niet meer met plezier naar je werk toe gaat en dat het zelfs je privéleven aan het beïnvloeden is? In een mediation hebben partijen vaak een compleet verkeerd beeld van elkaar en op wat de situatie waar ze beiden in beland zijn met hen doet. Juist door je emoties wél te tonen, breekt beetje bij beetje de muur die tussen de partijen is ontstaan af. Vaak geeft het een gevoel van opluchting als jij jezelf durft te zijn en durft te tonen hoe jij je werkelijk in een dergelijke situatie voelt.

Ruimte voor elkaars verhaal

Aan mij als mediator is de taak het afbrokkelen van die muur zo voorzichtig mogelijk te laten gebeuren en onder de veiligste omstandigheden. Jezelf durven zijn kan alleen maar als jij je ook op je gemakt voelt. Tijdens de intakegesprekken die ik voer, is de andere partij niet aanwezig. In deze intakegesprekken, die vaak behoorlijk intensief zijn, krijg ik een helder beeld van hoe jouw verhaal – en dus jouw werkelijkheid – in elkaar zit. Nadat ik beide partijen heb gesproken vindt er voor het eerst een gezamenlijk gesprek plaats. Ik ben dan al op de hoogte van de reden van de hoge muur die er tussen de partijen is ontstaan en door het stellen van de juiste vragen laat ik mijn cliënten stap voor stap los om zelf die stenen te pakken en elkaar de ruimte te geven voor elkaars verhaal. En ja, huilen hoor daar soms bij. Het geeft vaak veel meer ruimte aan de partijen en zorgt voor een enorme opluchting. Als de één huilt, huilt de ander vaak ook. Want jullie hebben beiden vaak enorm veel last van de situatie waar jullie in zitten.

Benieuwd wat ik voor jullie kan betekenen?

0643115407
anouk@pakvismediation.nl
www.pakvismediation.nl